Bitsin Gitsin Artık!!

Hasta oldu Öykütoşum, hem de öyle böyle değil.İlk kez bu kadar ağır.. Günlerce düşüremedik ateşini 39 derecenin altına. 38,9 dereceği gördüğümüzde bile sevindik düştü diye, şurubun etkisi geçince hooop tekrar 39-40 arası.Kuzum kafasını yastıktan kaldıramadı sürekli bir uyku hali sürekli bir yatma isteği. O küçücük vücudu nasılda savaşıyordu ateşiyle. Sadece ateş var, başka birşeyi yok, ne öksürük ne burun akıntısı...Doktoruyla konuştuk 2 gün verdiği şurupları kullandık ama nafile yok yok düşmüyor, miniğim kafasını kaldıramıyor, cayır cayır yanıyor.3. gün sabahında gittik doktorumuza.Öykü'yü biliyoruz, kapıdan girer girmez bir yaygara, bir ağlama, gözü hiç birşey görmüyor klasik.Kan tahlili dedi doktorumuz... Öyle böyle bağıra bağıra ağlayarak 1 doktor yanında 2 hemşire anne ve baba seferber halinde kolunu sıkıca tutarak alındı kanı sonunda. Sonucu beklerken arabamıza gittik oturduk sakinleşmek için çünkü o kendini dışarı atmak istiyordu yeterki çıkalım şu hastane kapısından dışarı...
Velhasıl sonuç çıktı, boğazda enfeksiyon, allahtan ciğere inmemiş. Tanıştık antibiyotikle...Yanında da ateş düşürücüler... İstemiyor içmek, ama zorla içiriyoruz, yarısı içeri yarısı dışarı...Çok şükür şu anda ateş kontrol atında, antibiyotiğe devam 1 hafta sonra tekrar doktor kontrolü..Babasını istemiyor yanında çünkü şuruplarını o getirip içiriyor, çünkü anne onu tutmakla meşgul. Babası odasına geldiğinde oynayalım mı kızım diye ı ıııı diyerek elini çevirerek dışarı çık sen diyor. Resmen psikolojisi bozuldu miniğimin o şuruplardan.Huyu değişti, sürekli bir memnuniyetsizlik sürekli bir hırçınlık,sürekli bir ağlama hali, ne yapmak istediğini bilmemezlik, değişir tekrar eski Öykü gelir dimi? Sağlığı yerinde olsun yeter...Şimdi antibiyotiğin bitmesini bekliyoruz. Bitsin artık kurtulsun kızım şu ilaçlardan...Çöpe atıcam onun gözünün önünde bitti artık diye.
Başka bir taraftan huysuzluk nedenimiz yaklaşık 2 haftadır dışarı çıkmıyor Öykü, kar kış hastalık hepsi üst üstü geldi, sıkıldı çok sıkıldı.. Ne Gymboree' ye gidebildik ne başka biryere..Elimden tutuyor kapıya götürüyor beni,"anne adda adda" diye ağlıyor. Bir de onu anlatıyoruz, iyileş ilaçlarının bitsin sonra gideceğiz diye ama tabiki nafile..o anlamıyor..dışarı çıkmak istiyor...
Minik kuzum benim... Bu yazı yerine 17 aylık Öykü neler yapıyor hangi kelimeleri söylüyor onları yazacaktım ben...Elbette yazacağım onları da...

Allah beterinden korusun, sen bir an önce iyileş, adda gidelim beraber, yüzün bu fotoğraftaki gibi gülsün tekrar.