Çok fazla detaya girmeden anlatacağım. Sonuç olarak Öykünün oradaki davranışlarını çok iyi gözlemleyen Derya hanımın bize söyledikleri,
Tahmin ettiğimiz gibi henüz 22 aylık olmasına rağmen 2 yaş sendromumuz başlamış. 18-24 ay arası başlarmış bu sendrom. Onunla inatlaşmayacağız, bir soru sorduk ve hayır cevabı aldıysak onu evete çevirmeye çalışmayacağız çünkü Öykü cevabını vermiş ilerisi inata gider. Eğer çocukla inatlaşırsak ağlama krizleri artar ve çevrede olup biteni fark etmemeye başlayarak gelişimi yavaşlarmış.Eğer birşey yüzünden ağlamaya başlamışsa, önce biraz kendi haline bırakacağız, üzerine düşmeyeceğiz, kendi işimize bakacağız, o sakinleşmeye başladıktan sonra onunla ilgilendiğimizi göstereceğiz.
Korku için de, neden korktuğunu tanıtacağız . Aaa bak uçak sesi hadi gel bakalım görelim uçağı ya da aaa Öykü duydun mu bak nesi geliyor gibi sesleri tanıyıp alışmaya başlayacağız. Tabiki 1 günde olacak şeyler değil bunlar, biraz zaman alacak. Kızımız büyüyor ve biz de onunla beraber öğreniyor ve tekrar büyüyoruz.
Şimdilerde nasılmıyız, daha iyi, en azından biz anne baba olarak ona nasıl davranacağımızı daha iyi biliyoruz. Onu daha çok kendi haline bırakmaya çalışıyoruz. Kendi kendine oynamayı öğrensin ve bundan da keyif alsın diye.
Böyle davranmamızın meyvelerini toplamaya başladık diyemem ama en azından çiçekleri açmaya başladı :) Öykü mutlu biz mutluyuz, Biz mutluyuz Öykü mutlu :)
Yani sabırlı olacağız, Öykü de bir sorun yok, iki yaş sendromu başlamış yeni durumuna adapte olmaya çalışıyor ve tabiki bocalıyor, en büyük kural SAKİN ve SABIRLI olmak.
